6.5

Review: Rendering Ranger R2

Introductie: Een Zeldzame Retro Revamp

Terug naar 1995. De cultontwikkelaar van Commodore 64, Manfred Trenz, schakelt over naar 16-bit en brengt de esthetiek en mechanica van zijn geliefde Turrican-serie mee. Alleen is er een probleem. Het is het laatste stadium voor de Super Nintendo en de handgetekende stijl van het spel moest opnieuw worden beoordeeld vanwege een plotselinge verschuiving naar siliciumgrafieken. De Duitse ontwikkelaar past zijn vakmanschap toe en maakt een run-and-gun en schip-gebaseerd shmup-spel voor de Super Nintendo met snelle actie die meer gebruikelijk was op het concurrerende systeem van Sega. Rendering Ranger heeft bijna geen vergelijking op het Nintendo-platform, maar we konden het oorspronkelijk niet spelen zonder emulatie – tot nu toe.

Exclusiviteit en Zeldzaamheid van de Game

Rendering Ranger werd exclusief uitgebracht voor de Super Famicom in Japan, met minder dan 5.000 verkochte eenheden, waardoor het een van de zeldzaamste games voor het 16-bit platform van Nintendo is. Sommige publicaties beschouwen het zelfs als de zeldzaamste game voor dit platform. Het spel kreeg gemengde beoordelingen van het belangrijke Japanse tijdschrift Famitsu (22/40 van de vier beoordelaars) en de PAL/North Amerikaanse versie, met de titel Targa, kwam nooit uit.

Unieke Mechanica en Gameplay

Distinctief is dat Rendering Ranger beter past bij het Europese shmup-genre (niet denigrerend in dit geval) dan het wellicht zou passen bij de Japanse markt, omdat het vaardig de westerse ontwerpnuances van Contra-achtige run-and-gun actie combineert met mechanisch verfijnde bullet-hell ruimteshooter-elementen.

Gelukkig voor ons, preserveert Rendering Ranger R2 de game voor zijn eerste internationale publiek. En het is goed! Het is goed zoals Turrican goed is, over het algemeen. Het spel biedt een unieke waarde, is een product van technische bekwaamheid en een schietgalerij die bijna braindead is. De nieuwe functie is de mogelijkheid om terug te spoelen met een knop. Dit maakt het gemakkelijker om door velden van kogels te navigeren en helpt ook de grootste zwakte van het spel te verhelpen: deze hardware is niet bedoeld om veel van wat dit spel doet aan te kunnen, en af en toe wordt dat zichtbaar, wat de mechanische presentatie beïnvloedt.

Muziek en Geluid

Zowel de Japanse versie van Rendering Ranger als de niet-uitgebrachte PAL/North Amerikaanse versie zijn inbegrepen, evenals menu's met muziek en visuele concepten voor het spel. Hoewel het spel het maximale uit de beperkte geluidskaart van de SNES haalt, is het duidelijk dat het meer had gekund op Sega’s systeem, met wat crunchige midi-muziek die beter bij de ingebakken esthetiek past. Ook werd de muziek niet gecomponeerd door Trenz’ Turrican-medewerker Chris Huelsbeck, maar door het duo Jesper Olsen en Stefan Kramer, die hun best deden, maar toch gewoon werkten met wat ze hadden – een geluidskaart die niet optimaal is voor dit type game.

Eenvoudige Mechanica en Wapenupgrades

Rendering Ranger is ook mechanisch vrij eenvoudig; er is een upgradepad voor verschillende soorten vuurkracht, of je nu verspreid, gespreid, schiet met pijlen, of anders. Deze upgradepaden passen zowel bij de segmenten waarin je te voet gaat als de secties waarin je in een schip zit. Over het algemeen is het prima, maar de verschillen in wapens zijn visueel onderscheidend in plaats van mechanisch spannend, en meestal moet je gewoon het juiste wapen voor de juiste baas gebruiken.

Technische Beperkingen en Prestatie

Er is niet veel mis met Rendering Ranger. Het is leuk om de ontwikkelingsdruk op de Super Famicom te zien en te kijken naar een alternatieve toekomst, waar dit spel misschien opgemerkt was en Manfred Trenz verder zou hebben kunnen bouwen aan zijn concepten op nieuwe hardware. Helaas was dit het einde van een fase in zijn carrière, een interessante afsluiting van een ontwikkelingsperiode die we nu kunnen zien als een uniek product van de Commodore-ontwerpfilosofie die zijn weg vond naar een Nintendo-console. Een zeldzame, bijna onmogelijke ervaring, die we gelukkig eindelijk in zijn beoogde vorm kunnen ervaren.


Reviewd By Justin.