6.0

Review: Unbroken

Unbroken is een duistere Dark Souls-achtige FPS-RPG-hybride. Het past eigenlijk nooit echt in één categorie. Je baant je een eigen pad en ontdekt de vele geheimen van het rijk en de Lumen Township van West Fall. Je kunt nieuwe vaardigheden, perks en wapens ontgrendelen.

gameplay en het verhaal.

Qua gameplay is dit zo’n spel dat zegt: "Oké, hier ga je, veel succes!" En dan sta je daar en denk je: "Wat moet ik doen?" Er is nauwelijks begeleiding over wat je moet doen, wat wat is en hoe je verder komt. Het heeft bijna een openwereldgevoel, maar de levels sturen je wel in een algemene richting.

Het speelt als een FPS, waarbij je door de levels gaat en vijanden neerschiet of met mêlee-aanvallen te lijf gaat om verder te komen. Er is een speciale resin-vaardigheid waarmee je de tijd vertraagt en combo’s kunt maken om je beter te focussen op vijanden. Je hebt ook vaardigheden zoals wall-running, sliding en de resin kick, waarmee je bijvoorbeeld een vat de lucht in kunt trappen en het vervolgens op vijanden kunt schoppen.

Het verhaal wordt verteld via interacties met NPC’s of door notities te lezen die je her en der vindt. Maar eerlijk gezegd heb ik het verhaal niet echt gevolgd.

Gevechten spelen een grote rol in dit spel en werken grotendeels goed. Het is supersnel en bruut het deed me een beetje denken aan Doom op dat vlak. Je gaat echt héél snel dood, en gezondheid en munitie zijn erg beperkt. Ik denk dat het spel hier en daar wel wat meer munitie en health had kunnen geven om het nét iets eerlijker te maken. In veel levels was ik bijna dood en haalde ik het maar nét. Maar over het algemeen zit het gevechtssysteem goed in elkaar en heb ik ervan genoten.

De combat is echt ontzettend gewelddadig, met volumetrisch bloed dat overal opspat. Je ziet letterlijk de gaten in je vijanden op de plek waar je ze hebt geraakt. Dat past wel goed bij de duistere sfeer van de game.

De moeilijkheidsgraad verdient echt een aparte sectie. Het spel is héél moeilijk. Dat wordt niet geholpen door het gebrek aan tutorials of uitleg. Mijn eerste uur bestond grotendeels uit: "Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben."

Je kunt levels opnieuw spelen en de moeilijkheid aanpassen. De vijanden zijn keihard, en zodra ze wapens krijgen, zijn ze soms belachelijk accuraat ze raken je constant. Maar als je een goede combo, move of een triple kill uitvoert, voelt dat super bevredigend vanwege de uitdaging.

Grafisch

gezien heeft het een unieke 3D-2D-stijl in een soort Grimdark-universum. De levelontwerpen kunnen soms verwarrend en lineair aanvoelen. Je gaat bijvoorbeeld van loopgraven naar bossen zonder dat het echt logisch voelt, maar het past wel bij de sfeer van de game.

Het vijand en wapenontwerp is goed gedaan en ziet er op sommige momenten echt tof uit. Qua geluid is de muziek goed ontworpen en past het perfect bij de game. Blijkbaar heet deze muziekstijl jazz punk  wie wist dat dat bestond?