8.0

Review: Rogue Genesia

Verhaal:
Hoewel Rogue Genesia geen klassiek verhaalgestuurd spel is, biedt het wel minimale narratieve context om de gameplay te ondersteunen. Je neemt de rol aan van een mysterieuze held die de opdracht heeft om een reeks vervloekte werelden te doorkruisen en alleen talloze vijanden onder ogen te komen die de balans van het universum bedreigen. Het spel doet denken aan klassieke roguelike concepten waarbij elke run een op zichzelf staande avontuur is, met zijn eigen set uitdagingen en kansen om aan te pakken. Er is geen uitgebreide karakterontwikkeling of diepe lore zoals je zou verwachten in RPG's, maar het gebrek aan een zware narratief werkt in het voordeel van het spel. Het tempo wordt snel gehouden, waardoor je direct in de actie wordt geworpen. De beslissingen die je maakt op de wereldkaart  welke regio's te bezoeken, welke gevechten aan te gaan en welke upgrades te kiezen  zorgen ervoor dat jij als speler je eigen unieke “verhaal” kunt creëren, keer op keer.

Graphics:
Visueel heeft Rogue  Genesia een herkenbare, strakke stijl die ergens tussen retro en modern in zit. De game maakt gebruik van eenvoudige 2D sprites die zeer effectief zijn in het overzichtelijk houden van het scherm, zelfs wanneer tientallen (of honderden!) vijanden tegelijk op je afkomen.De kleuren zijn helder, de animaties soepel en er is voldoende visuele feedback bij elke actie die je uitvoert, of dat ju nu het activeren van een nieuwe skill is, het ontwijken van projectielen of het raken van vijanden. Speciale effecten zoals explosies en schilden zorgen voor een fijn gevoel van impact, zonder te afleidend te worden.

Besturing:
Het is gemakkelijk, intuïtief en voert precies uit wat het moet uitvoeren. Je controleert je personage met de WASD toetsen of een controllerstick, en de aanvallen worden automatisch uitgevoerd, afhankelijk van de gekozen vaardigheden en wapens. Dit is een auto aanval, waardoor je volledig afhankelijk bent van positionering, het verplaatsen van tegenstanders en het strategisch kiezen van upgrades. Het doet je denken aan spellen zoals Vampire Survivors, maar met een beetje meer inzicht in de keuze van vaardigheden en de variëteit in de gameplay. Wanneer het spel zo soepel en responsief lijkt. Je ervaart nooit dat je niet in controle bent, wat essentieel is in een spel waarin timing en positionering echt van belang zijn om te overleven.

Gebieden:
De wereld in Rogue  Genesia is opgedeeld in verschillende biomes en levels die je selecteert via een soort padensysteem  vergelijkbaar met Slay the Spire. Elk pad bevat normale gevechten, elitevijanden, schatkisten, winkels of rustpunten. Dit systeem zorgt voor veel herspeelbaarheid, omdat elke run weer een andere volgorde en combinatie van gebieden biedt. De gebieden zelf zoals bossen, grotten, ruïnes en woestijnen hebben elk hun eigen sfeer, kleurenpalet en vijandtypes. Naarmate je verder komt, stijgt de moeilijkheidsgraad, verschijnen er nieuwe vijandmechanieken, en worden de gevechten steeds intenser. De eindbazen aan het eind van een regio vormen echt een uitdaging en vereisen doordachte builds en timing.

Muziek:
De muziek van Rogue  Genesia is sfeervol en passend bij het speltype. Tijdens rustige momenten hoor je ambient tracks die een gevoel van spanning opbouwen, terwijl tijdens intense gevechten de muziek aanzwelt tot iets energieks en meeslepends.Hoewel de soundtrack op zichzelf niet bijzonder memorabel is je zult deuntjes waarschijnlijk niet neuriën buiten het spel ondersteunt het de gameplay uitstekend. Het draagt bij aan de flow en spanning zonder afleidend te zijn.